Eten of gegeten worden

Vandaag vertel ik jullie alles over waaghalzen en een kennismakingsbrief. 

Aloha lezers! Vorige week was ik weer enorm chaotisch en druk, maar ik laat het dit keer niet zo ver komen dat ik een aantal weken niet kan bloggen. Daarom heb ik vandaag gewoon weer een avontuur voor jullie. Het heeft niets met bijles te maken, maar alles met een nieuwe stap richting mijn toekomst. Is je nieuwsgierigheid gewekt?

Ik besluit de waaghalzen op de weg te negeren en gewoon goed op de weg voor mij te letten. De spits is wel voorbij, maar het is nog steeds druk. Mijn uitgedraaide routeplanner ligt naast me op de bijrijdersstoel. Bestemming: Hogeschool van Amsterdam. Ik kom gelukkig ruim van tevoren op mijn bestemming aan, want ik verwacht dat het vinden van een parkeerplek een flinke zoektocht wordt. Voor mij staat een vrachtwagen stil. Ik zie dat een voorbijganger een seintje geeft aan de auto voor mij. Zonder te twijfelen kijk ik in mijn spiegels en gooi ik mijn richtingaanwijzer uit naar rechts, aan de sein van de voetganger is mij duidelijk dat daar een parkeerplek beschikbaar is. Asociaal, maar in Amsterdam is het eten of gegeten worden, wanneer het om een parkeerplek gaat. Ik stap na bijna twee jaar weer een schoolgebouw binnen en neem de trap naar de vierde verdieping.  Vandaag krijg ik informatie over de opleiding waarvoor ik me heb ingeschreven. Ik ga zitten naast een vriendelijk ogend meisje en voel me meteen op mijn gemak. Wanneer ik na een paar uur van colleges en informatie te horen krijg dat mijn kennismakingsbrief foutloos is, kan ik met een tevreden gevoel terug met de stroom waaghalzen naar huis.

Pssst, misschien vind je dit ook leuk: YouTube, Instagram en Blogger.

Dit was ‘Eten of gegeten worden’. Vergeet niet op het knopje volg te drukken, dat kan ook zonder WordPress account. Laat een tip of een lief berichtje achter. Dit weekend komt er hoogstwaarschijnlijk ook weer een fijn outfitartikeltje. Liefs Nikki x

Een lot uit de loterij!

Vandaag vertel ik jullie alles over pareltjes en een zonnesteek.

Aloha leuke lezers! Wat een zomerse dag was het weer. Ik heb vandaag lekker op het Ijsselmeer gedobberd en genoten van de vrije zondag, voordat de zondag weer als een maandag gaat voelen. Vandaag heb ik een outfit voor jullie die perfect is voor naar het werk, maar die er ook voor zorgt dat je de warmte overleefd.

Ik scrol maar wat graag door sites van kledingwinkels. Best een gevaarlijke hobby wanneer je een flinke voorliefde voor leuke items hebt. Nog gevaarlijker wordt het, wanneer de leuke items in de uitverkoop zijn en wanneer mijn maat nog beschikbaar is. Allebei deze specificaties zijn van toepassing op de loafers aan mijn voeten. Ik wilde al best een tijdje leuke loafers, maar ik vond ze steeds te duur of net niet leuk genoeg. Toen ik deze pareltjes zag, in mijn maat en voor een extreem redelijke prijs (lees: afgeprijsd naar € 10,50) was ik verkocht. Daarnaast lopen ze ook nog eens meer dan hemels, dus deze schoentjes zijn gewoon een lot uit de loterij. Natuurlijk kwam ik niet alleen de schoenen tegen en heb ik deze nep suède crossbody ook toegevoegd aan mijn garderobe, want de vorige heb ik in de zee laten vallen toen ik een zeester wilde pakken (Euhm, ja…). Het topje had ik natuurlijk al aangeschaft, toen ik met een zonnesteek in Haarlem liep, en gecombineerd met mijn damaged short, maar zoals je ziet kan het blouseje ook perfect bij een fris kantoorlookje. Ik trok mijn leren rok uit de kast, omdat deze ook prima met blote benen kon en zie hier, je kunt met een gerust hart en zonder een bezweet mantelpakje aan het werk.

Schoenen, top en crossbody ~ Mango, rok ~ Vila.

Pssst, hier is het ook best wel leuk: YouTube, Instagram, Blogger.

Dit was ‘Een lot uit de loterij!’. Vergeet niet op het knopje volg hieronder te drukken om niks te missen. Laat een tip of een lief berichtje achter. Advies is altijd welkom. Onthoud, voor je het weet, is het weer vrijdagavond! Liefs Nikki x

Wat u niet wilt dat u geschiedt…

Vandaag vertel ik jullie alles over gesuikerde zoetigheid en verbazing. 

Aloha lezers! Afgelopen weekend is er niks online gekomen, want ons huis was overstroomd met regenwater en onze wasmachine had de geest gegeven. Veel behoefte om te schrijven was er uiteraard niet. Vandaag is die behoefte er wel, want ik wil graag iets kwijt.

Ik loop met een bakje met vijf poffertjes, poedersuiker en een stuk smeltende boter naar het terras waar mijn vriend zei te gaan zitten. We hadden besloten een dagje naar de dierentuin te gaan. Ik ben dol op dieren en aangezien ik door mijn angststoornis zoveel mogelijk in mijn veilige bubbel probeer te blijven, gaan we vaak iets doen wat ‘ver’ van huis is. Toen ik bij de poffertjeskraam stond kon ik hem niet zien en daar werd ik een beetje zenuwachtig van. Peinzend loop ik meer in de richting van het terras en laat ik mijn ogen over de mensen gaan. Net wanneer ik een voor mij bekende rug zie, hoor ik naast me een stem “zo, die kijkt ook lekker gezellig” klinkt het. Automatisch draai ik me om, om te zien wat er aan de hand is. “Ja, jij ja”, zeg een man die onderuitgezakt op een van de terrasstoeltjes zit. Hij is samen met drie vrouwen, van wie één zijn vriendin, en zijn zoontje. Ik herken ze, want ze stonden samen met ons in de vlindertuin, waar de man in zijn handen klapte richting de vlinders. Ik kan niet anders dan verbaasd reageren op zijn opmerking. Normaal gesproken ben ik niet op mijn mondje gevallen, maar nu kan ik niet anders dan geschrokken zijn. “Waarom moet je dat zeggen tegen iemand die je niet kent?” vraag ik me hardop af. De man, die zijn eigen opmerking van net nog zo grappig vond, kijkt nu opeens kwaad. Hij gebiedt me door te lopen. Mijn vriend ziet meteen dat er iets is en wanneer ik heb verteld wat er is gebeurd stelt hij me gerust. De gesuikerde zoetigheid waar ik zo’n zin in had, eet ik zonder te proeven op.

Pssst, misschien vind je dit ook leuk: YouTube, Instagram en Blogger.

Dit was ‘Wat u niet wilt dat u geschiedt…’. Heb jij ook wel eens zoiets meegemaakt? Laat het weten in de comments. Vergeet niet op het knopje volg te drukken, dat kan ook zonder WordPress account. Laat een tip of een lief berichtje achter.

Liefs Nikki x

Wat gaat de tijd toch snel

Vandaag vertel ik jullie alles over de ‘je – van – hetjes’ van nu en scoubidou. 

Aloha lezers! Soms vind ik het moeilijk te geloven dat ik zelf de twintig al ben gepasseerd en dat leerlingen die uit 1999 komen en die ik nog als ‘kinderen’ zag, dit jaar al achttien (zijn) (ge)worden.

Wat gaat de tijd toch snel. Ik heb het meer dan eens horen zeggen en ik dacht altijd het tegenovergestelde. Ik kijk de leerling op de stoel naast me aan. We hebben het even over de ‘je – van – hetjes’ van nu, spinners, en uiten beiden onze verbazing over de populariteit. Enthousiast begin ik te ratelen over een trend van een aantal jaar geleden(lees: een behoorlijk aantal jaar geleden). De persoon naast me kijkt me met een gezicht vol vraagtekens aan en ik realiseer me dat ze ten tijden van deze trend niet veel ouder kan zijn geweest dan twee. Als negen jarig meisje had ik een tas vol touwtjes in verschillende kleuren en maten en twee boekjes met uitleg over deze beroemde scoubidou touwtjes. Bijna iedere ouder had wel een kleurrijke sleutelhanger van de touwtjes aan een sleutelbos, zo ook die van mij. Aan het eind van deze trend had ik nog steeds alleen de ‘standaard’ manier onder de knie. De leerling naast me is inmiddels weer bezig met haar opdrachten. Wat gaat de tijd toch snel.

Pssst, misschien vind je dit ook leuk: YouTube, Instagram en Blogger.

Dit was ‘Wat gaat de tijd toch snel’. Vond jij dit een leuk stukje en wil je meer lezen? Vergeet dan niet op het knopje volg te drukken, dat kan ook zonder WordPress account. Laat een tip of een lief berichtje achter.

Liefs Nikki x

Spreken is zilver!

Vandaag vertel ik jullie alles over minimalistische sieraden, zilveren liefde en Vivi Vexx.

Aloha lieve lezers! Vandaag komt het weekendartikel een beetje laat online, maar dat mag de pret niet drukken. In plaats van een outfitartikel heb ik iets anders, maar wel iets heel leuks. Al nieuwsgierig?

Ik heb jullie vaker dan vaak verteld over mijn, kleine, verslaving aan minimalistische zilveren sieraden. Ik was dan ook té blij drie maanden geleden dat ik voor mijn rijbewijs een kleinigheidje kreeg van een lieve vriendin; een armband met een knoopje van Vivi Vexx. Ik bracht een bezoekje aan de site en instagram en ik was verkocht aan de webshop met de leuke naam en fijne juweeltjes. Nu, drie maanden later, heeft de postbode een pakketje met zilveren liefde van Vivi Vexx in mijn bus gegooid. Het eerste item past perfect bij dit jurkje en is versierd met lucky coins. Wees er maar zeker van dat dit kettinkje vaak om mijn hals te zien zal zijn, want een beetje geluk kan natuurlijk nooit kwaad. Verder heb ik een armbandje uitgekozen dat ik elke dag kan dragen. Het is zo simpel dat het overal mooi bij staat en zeker om mijn dunne polsen. Bij grotere armbanden lijkt het namelijk altijd alsof ik verband om heb. Last but not least, koos ik een item dat precies bij het cadeautje van mijn vriendin past, namelijk het ringetje met het knoopje. Degene die mijn blog langer lezen weten dat ik een grote voorliefde heb voor dé perfecte combinatie en wat is er nu beter gecombineerd dan sieraden die matchen? Precies!

*Eigen foto’s komen zo snel mogelijk*

Neem zeker een kijkje op de webshop van Vivi Vexx, want je krijgt er absoluut geen spijt van!

 Pssst, ik zou het leuk vinden als je hier ook kijkt YouTube, Instagram & Blogger.

Dit was ‘Spreken is zilver!’. Vergeet niet op de knop ‘volg’ te drukken. Laat een tip of een lief berichtje achter en neem zeker de moeite om Vivi Vexx ook even te volgen op Instagram. Geniet van jullie extra dagje vrij morgen. Liefs Nikki x

Dat is andere koek!

Vandaag vertel ik jullie alles over een semi volwassenen en mans doen.

Aloha leuke mensen! Een tijdje geleden vertelde ik jullie over ‘ja-knikkers’, flierefluiters en bijdehandjes. Vandaag vertel ik jullie over één van de momenten waarop mijn geduld weer een beetje op de proef werd gesteld, maar waar ik stiekem ook wel om kon lachen.

Ik draai me om. Ik vraag me in stilte af of ik het wel goed heb gehoord. Ik heb een leerling zojuist gevraagd of hij zijn stoel terug op vier potten kan zetten. Wanneer ik mij heb omgedraaid, kijkt de schoolverlater mij met een grijns aan. Hij heeft mij zojuist laten weten dat ik dat niet bepaal. De jongere kinderen die net van de basisschool afkomen zijn vaak degene met overmatig veel respect. Dat is heel andere koek. Na tien keer zeggen dat ze gewoon ‘jij’ mogen zeggen, (lees: ‘Zeg maar gewoon ‘jij’, ik ben nog geen tachtig’) ben ik ermee gestopt. Ik kijk de semi volwassenen tegenover me vertwijfeld aan. Ik vraag me af of het te laat is om te reageren. Zijn vriend redt de situatie. Lachend laat hij de ander weten dat hij niet zo mans moet doen. De stoel staat ondertussen weer op vier poten. Ik loop weg. Stiekem ben ik opgelucht. Blijkbaar ben ik nog niet zó oud dat ik gezag kan hebben over jong volwassenen.

Pssst, misschien vind je dit ook leuk: YouTube, Instagram en Blogger.

Dit was ‘Dat is andere koek!’. Vond jij dit een leuk stukje en wil je meer lezen? Vergeet dan niet op het knopje volg te drukken, dat kan ook zonder WordPress account. Laat een tip of een lief berichtje achter. Het is drie dagen lang weekend! Liefs Nikki x

De mussen vallen van het dak

Vandaag vertel ik jullie alles over een wegwijstut en een startsein. 

Aloha lieve lezer! Wat was ik vrijdag trots op mezelf. Ik ben in mijn eentje naar Haarlem gereden voor een sollicitatie zonder mensen aan te rijden of de auto te elimineren. Na mijn sollicitatie had ik nog wat tijd over voordat ik weer aan het werk moest, dus ben ik even snel naar mijn favoriete winkel gegaan om een fijne zomerse outfit te scoren. De weerberichten logen er niet om, de mussen vielen van het dak.

De auto parkeren was nog een hele klus en ik vergat bijna geld in de parkeerautomaat te mieteren, maar nu liep ik door de winkelstraat van Haarlem samen met Jantien (lees: de wegwijstut van Google Maps). Mijn kleingeld was op en veel zin om te pinnen had ik niet, dus ik had precies vijfendertig minuten om van punt A naar punt Mango te lopen. Aangekomen dreun ik tegen het vriendelijke winkelmeisje de artikelnummers op van de producten op mijn verlanglijstje en met een tasje met items snelwandel ik met klotsende oksels richting de auto. Gister kon ik meteen mijn nieuwe items aantrekken, want de zon scheen volop. Het broekje stond al op mijn verlanglijstje toen het nog met bakken uit de hemel kwam. De damaged look vind ik tè leuk, want ik vind shortjes met normale pijpen altijd een beetje lomp staan bij mezelf. Ook dit blouseje had ik al toegevoegd aan het startscherm op mijn telefoon, want een langere uitvoering die in mijn kast hangt van de Zara bevalt me meer dan goed. Eentje zonder mouwen was dus zeker welkom deze zomer. Ik veterde weer mijn witte sneakers aan mijn voeten en gaf de zon het startsein om te schijnen.

Oorbellen ~ Loavies, schoenen ~ Converse, top en shorts ~ Mango, telefoonhoesje ~ Smartphonehoesjes.

Pssst, hier is het ook best wel leuk: YouTube, Instagram, Blogger.

Dit was ‘De mussen vallen van het dak’. Vergeet niet op het knopje volg hieronder te drukken om niks te missen. Laat een tip of een lief berichtje achter. Advies is altijd welkom. Geniet van deze zonnige zondag! Liefs Nikki x